Hoe moeilijk kan het zijn
Hoe makkelijk dus eigenlijk
Eigenlijk wel ja
Dus wat doe je dan
Dan kies je de weg van de minste weerstand
Die van oude patronen
Oude overtuigingen, gedachten

Want als je al moe bent
Is een lading suiker en andere uitdagingen die energie kosten
Een fluitje van een cent
Voor je oude patroon
Ego voor mijn part
Dus neem je een paar porties
Dat sust zo lekker de signalen

Want wat als
Je lichaam vraagt om iets
Rust, ruimte, liefde, warmte of aandacht
Dan kun je doorbikkelen tegen beter weten in
Omdat je waarschijnlijk hebt geleerd te overleven
Doorgaan wanneer je voelt dat je stil ‘moet’ zijn
Doorbijten en verbloemen wanneer je het liefst weggaat van het ongemak

The more I struggle and fight
Trying to get it all right
I push away the very thing I want
Thinking it’s all up to me
Deciding how it will be

Terwijl
Het ook anders kan
Je ook ‘je gevoel’ kan volgen
Je lichaam is er immers niet voor niets
Dat voelt, dat signaleert en - als het moet - alarmeert
Maar pas op
Soms is het stil, lam van het tevergeefs aandacht roepen

Dan
Dan moet je extra goed je best doen
Om de klopping van je hart weer te horen
De signalen van je lijf weer te voelen
De trots, het ego, je gedachten weer de baas te worden
Om zelf te kunnen kiezen
Voor dat wat aandacht vraagt

Echt aandacht vraagt
Niet een oordeel, een gedachte, het zijn in het verleden of de toekomst
Maar hier
Hier in bed, op de bank, op de wc voor mijn part
Waar het maar gehoord of gevoeld wordt
Vaak met een ding gemeenschappelijk
De stilte.

Spotify-tip: Fia, The Art Of Letting Go